مرحوم راوندى رحمة اللّه علیه در کتاب شریف خود آورده است:
یکى از فرزندان حضرت ابوالحسن، امام موسى بن جعفر علیهما السلام، به نام حسن بن موسى گوید:
عمویم محمّد بن جعفر سخت مریض شد و در بستر مرگ قرار گرفت. خانواده اش و بعضى از دوستان و آشنایان، اطراف بسترش حضور یافته بودند؛ و از آن جمله برادرش، اسحاق بن جعفر بود که بسیار بى طاقتى مى کرد و مى گریست.
در همین بین، پدرم، امام موسى کاظم علیه السلام وارد شد و در گوشه اى از اتاق نزدیک بستر برادرش، محمّد بن جعفر جلوس فرمود؛ و پس از دلجوئى افراد، لحظاتى به چهره مریض و دیگر حاضران نگریست و سپس برخاست و از اتاق خارج گشت.
حسن گوید: من نیز همراه آن حضرت حرکت کردم و در بین راه به وى گفتم: اهل منزل شما را سرزنش مى کنند، که برادرت با این حالت در سکرات مرگ قرار گرفته است و آن وقت شما او را تنها رها مى کنى و مى روى؟
امام علیه السلام فرمود: اى حسن! آن که گریه مى کرد و بسیار اظهار ناراحتى مى نمود، قبل از مریض مى میرد؛ و مریض خوب خواهد شد و در عزاى برادرش، اسحاق ناراحتى و گریه خواهد نمود.
حسن افزود: پس از گذشت یکى دو روز، عمویم محمّد بن جعفر خوب و سالم شد و برادرش، اسحاق سخت مریض گردید و در بستر مرگ قرار گرفت.
بستگان و آشنایان گرد بستر او جمع شده و مى گریستند و از آن جمله برادرش محمّد بود.
و در نهایت طبق فرمایش امام علیه السلام اسحاق در چنگال مرگ قرار گرفت و از دنیا رحلت نمود؛ و برادرش محمّد در ماتم و عزاى او گریه مى کرد.
و در حقیقت پیش گوئى امام موسى کاظم علیه السلام صحیح و درست در آمد.(1)
1) الخرایج والجرایح: ج 2، ص 717، ح 17.
