روزى یحیى بن خالد برمکى، براى یکى از برادرزادگان حضرت ابوالحسن، امام موسى کاظم علیه السلام – به نام علىّ بن اسماعیل، که امام علیه السلام با او ارتباط گرم و صمیمى داشت و به طور مرتّب او را به شیوه هاى مختلف کمک مى فرمود – مقدار زیادى اموال و هدایا فرستاد و او را به سوى خود فرا خواند.
همین که حضرت متوجّه شیطنت یحیى برمکى شد، علىّ بن اسماعیل را به حضور خود دعوت نمود؛ و چون حضور یافت، به او فرمود: اى برادرزاده! شنیده ام قصد سفر دارى؟ کجا مى روى؟
گفت: قصد سفر به بغداد را دارم.
حضرت فرمود: به چه منظور به بغداد مى روى؟
گفت: به جهت آن که قرض بسیارى بر عهده دارم و از پرداخت آن ناتوانم، حضرت فرمود: من تمام قرض هاى تو را پرداخت مى کنم و نیز هر مشکلى داشته باشى، برطرف مى سازم.
علىّ بن اسماعیل پیشنهاد حضرت را نپذیرفت و گفت: من براى مسافرت به بغداد ناچار هستم.
حضرت اظهار نمود: اکنون که تصمیم رفتن به بغداد را دارى مواظب باش که فرزندان مرا یتیم نکنى؛ و سپس دستور داد تا مقدار چهار هزار درهم و سیصد دینار به برادرزاده اش بدهند.
چون علىّ بن اسماعیل بلند شد و رفت، امام علیه السلام به افرادى که در آن مجلس حضور داشتند، فرمود: او در قتل من سعایت و سخن چینى مى کند و فرزندانم را یتیم مى گرداند.
افراد حاضر گفتند: یاابن رسول اللّه! فداى تو گردیم، با این که مى دانى او چنین جنایتى را مرتکب مى شود، چرا این چنین با ملایمت با او سخن مى گفتى و در نهایت هم آن مقدار پول و درهم و دینار را به او عطا نمودى؟!
حضرت فرمود: بلى، ولیکن پدرم از پدران بزرگوار خود نقل مى نمود، که رسول خدا صلى الله علیه و آله فرموده است: چنانچه یکى از خویشاوندان قطع رحم نماید و تو سعى کنى که خویشاوندیتان با گرمى و صمیمیّت برقرار باشد، خداوند متعال او را مجازات و عقاب مى نماید.
و هنگامى که علىّ بن اسماعیل وارد بغداد شد و نزد یحیى برمکى رفت، یحیى برمکى نیز او را به حضور هارون الرّشید برد.
و هارون در رابطه با امام موسى کاظم علیه السلام مطالبى از علىّ ابن اسماعیل پرسید.
و او در جواب گفت: از تمام شهرها اموال بسیارى براى ابوالحسن،
موسى بن جعفر علیهما السلام مى آورند، تا حدّى که چندین خانه در شهر مدینه خریدارى کرده است؛ و نیز به تازگى باغ گران قیمتى را خریدارى و تهیّه نموده است.
و آن قدر نزد هارون بر علیه آن حضرت سخن چینى کرد و ناروا گفت تا آن که هارون الرّشید دستور جلب و زندانى شدن حضرت را صادر کرد.
و در نهایت امام موسى کاظم علیه السلام به دستور هارون الرّشید زندانى شد؛ و سپس مسموم و شهید گردید.(1)
1) غیبة شیخ طوسى: ص 21، إ ثبات الهداة: ج 3، ص 176، ح 17 با مختصر تفاوت و به جاى نام علىّ بن اسماعیل، محمّد بن اسماعیل آورده است.
