مرحوم طبرسى در کتاب شریف خود به نام احتجاج آورده است: روزى مهدى عبّاسى با حضور بعضى از علماء اهل سنّت و از آن جمله ابویوسف – که یکى از علماء برجسته دربار به حساب مى آمد، جلسه اى تشکیل داد؛ و حضرت ابوالحسن امام موسى کاظم علیه السلام را نیز در آن جلسه دعوت کرد.
امام کاظم علیه السلام پس از ورود، از ابویوسف مطلبى را پرسید؛ ولى او نتوانست جواب سئوال حضرت را بدهد.
پس از آن، خطاب به حضرت کرده و اجازه گرفت تا سئوالى را مطرح کند؟
امام علیه السلام فرمود: آنچه مایل هستى سؤ ال و مطرح کن.
ابویوسف پرسید: درباره حاجى که در حال احرام باشد، آیا شرعاً مى تواند از سایه بان استفاده کند؟
حضرت فرمود: خیر، صحیح نیست. پرسید: چنانچه خیمه اى را نصب کند و داخل آن رود، چه حکمى دارد؟
فرمود: در آن اشکالى نیست.
پرسید: چه فرقى بین آن دو وجود دارد؟!
حضرت فرمود: درباره زن حایض چه مى گوئى، آیا نمازهاى خود را باید قضا کند یا خیر؟
جواب داد: خیر.
فرمود: آیا روزه هاى خود را باید قضا نماید؟
گفت: بلى.
فرمود: چه فرقى بین نماز و روزه مى باشد؟
گفت: در شریعت اسلام حکم آن چنین وارد شده است.
امام موسى کاظم علیه السلام فرمود: درباره احکام شخص حاجى در حال احرام نیز چنان وارد شده است.
در این لحظه مهدى عبّاسى خطاب به ابویوسف کرد و گفت:
اى ابویوسف! چه کردى؟ کارى که نتوانستى انجام دهى؟!
ابویوسف گفت: او یعنى؛ امام کاظم علیه السلام – مرا با یک استدلال از پاى درآورد.(1)
1) بحارالا نوار ج 2، ص 290، ح 7.
